Ψάχνω λόγια για να περιγράψω μια απίστευτη Κυριακή για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια Κυριακή που το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, μπορεί να σου προσφέρει σε λίγες ώρες τόσα έντονα συναισθήματα.
Βλέπω το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, αλλά όλοι όσοι είμαστε εκεί ομόφωνα συμφωνούμε πως σε κάποιο άουτ, κάποιο τραυματισμό, θα ρίχνουμε κλεφτή και γρήγορη ματιά στο πραγματικά μεγάλο παιχνίδι της αγωνιστικής, της Α.Ε.Κ. με τον Πανθρακικό. Το λάπτοπ είναι δίπλα να μας ειδοποιήσει αν κάνει αλλάξει στο Μαρούσι. Πρώτη ένδειξη δίπλα στο ματς "Προσωρινή Διακοπή". Το ανακοινώνω στην παρέα και αμέσως το κανάλι αλλάζει. Όλοι σκεφτόμαστε πως σίγουρα αν η εξέλιξη για την Α.Ε.Κ. δεν είναι καλή δεν θα είναι και για το παιχνίδι. Λίγο αργότερα ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος του "γκοοοοοοοολ" από τον υπολογιστή και η ένδειξη "ΓΚΟΛ" δίπλα στην ομάδα της Θράκης. Το κανάλι αλλάζει γρήγορα, όπως γρήγορα φεύγουν όλοι παίχτες και προπονητές για τ΄αποδυτήρια. "Παιδιά η Α.Ε.Κ. έπεσε" λέω αρκετά μαγκωμένα. Το ίδιο ένιωσα και χθες που το είπα, το ίδιο νιώθω και τώρα που το γράφω...Θλίψη! Όχι οίκτο. Η Α.Ε.Κ. είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να την λυπάσαι. Είμαι σίγουρος πως θα σηκώσει τον δικέφαλο αετό ψηλά σύντομα αλλά μόνο αν διώξει τον καρκίνο που έχει μέσα της. Γιατί όσο και να ήταν λάθος ο Τριτσώνης, ειδικά όταν πριν λίγο καιρό σε ανάλογο περιστατικό το παιχνίδι της Βέροιας με τον Άρη είχε τελειώσει έστω κακήν κακώς, όσο και να λέμε πως το χθεσινό ματς της Α.Ε.Κ.θα χανόταν, αν και ποτέ δεν χάθηκε παιχνίδι με τουλάχιστον 10 λεπτά υπόλοιπο, ένα πράγμα θα λέω...την Α.Ε.Κ. την ρίξανε αυτοί οι 100 που μπήκαν μέσα και έκαναν τι; Θέλω πολύ να μάθω τι ήταν αυτοί; Γιατί Αεκτζήδες δεν ήταν σίγουρα! Τι ακριβώς πρόσφεραν στην Α.Ε.Κ. Από που προήλθαν αυτοί;Από ποια θύρα έφυγαν;Δεν τους γνωρίζει κανείς; Σήμερα, αν και δεν έχω καταφέρει να μιλήσω στο τηλέφωνο μαζί του παρά μόνο με μηνύματα, που να βρει και αυτός κουράγιο, ο αδερφικός μου φίλος μου έστειλε πως νιώθει σαν να έχει χάσει άνθρωπο δικό του. Διαφωνώ, όχι για το βαρύγδουπο της δήλωσης του γιατί αυτό το νιώθω απόλυτα φυσιολογικό, αλλά γιατί φιλαράκι μου δεν πέθανε η Α.Ε.Κ. χθες, απλά θα βαδίζει προς την αιωνιότητα από το δύσκολο μονοπάτι της ζωής. Από αυτό που μόλις το περάσεις θα νιώσεις πιο δυνατός, θα νιώσεις ανίκητος.

.jpg)
Αυτή ήταν σίγουρα μια ποδοσφαιρική Κυριακή που δεν θα ξεχάσω ποτέ και η ιστορία θα δείξει ποια από τις ομάδες έλαβε το μήνυμα. Γιατί να θυμάστε πως η ιστορία απλά καταγράφει, οι άνθρωποι την διαμορφώνουν!!!
0 σχόλια:
Φόρμα Σχολίων
Πείτε μας τη γνώμη σας για το άρθρο