Α.Ε.Κ. Μια αρχή, ένα τέλος..

   

     Αποφάσισα να γράψω σήμερα αυτό το κείμενο και όχι χθες, κυρίως γιατί αν το έκανα χθες θα ήταν γεμάτο οργή και ίσως παρατραβηγμένες κουβέντες για την ομάδα που αγάπησα από μικρό παιδί. Σήμερα το μυαλό είναι πιο καθαρό και ίσως φανώ λιγότερο κακός (ελπίζω). Το πιο εύκολο είναι να κρίνω τις αποφάσεις του Λίνεν για χθες και για τον περισσότερο καιρό, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Θα το κάνω όμως έστω και λίγο, γιατί κάποια πράγματα είναι φανερά και πρέπει να ειπωθούν. Αλλά αυτό θα γίνει παρακάτω.

     Αρχικά να πω, ότι έχω φτάσει στο σημείο με την φετινή Α.Ε.Κ να αναπολώ μέχρι και τον Σάνελ Γιάχιτς. Ναι αυτόν τον Βόσνιο πασπαρτού παίκτη, που πέρασε από την ομάδα μας και θύμιζε έστω ποδοσφαιριστή. Άσχετα αν του κατεβάζαμε ότι υπήρχε από το ελληνικό λεξιλόγιο, και όχι μόνο, κάθε εβδομάδα! Αυτό που έχει γίνει φέτος στην Α.Ε.Κ δεν έχει προηγούμενο. Τα παιδιά αυτά εγώ πρώτος ήμουν αυτός που τα στήριξε λέγοντας, καλύτερα με τα πιτσιρίκια. Αυτά τουλάχιστον θα ξέρουν την φανέλα που φορούν, σαν ελληνόπουλα, και θα τα δίνουν όλα σε κάθε αγωνιστική ακόμη και αν χάνουν. Το καλό θα ήταν ότι θα βλέπαμε πάθος και δύναμη, κάτι που δεν μας επαρκούσε από τους γερο-Λύμπε και γερο-Δέλλα. Σαφώς και δεν ρίχνω όλη την ευθύνη σε αυτά τα παιδιά που είναι σίγουρα άπειρα και χωρίς παραστάσεις, αλλά εδώ μιλάμε για την ιστορία μιας ολόκληρης ομάδας. Και εκτός από τον εκάστοτε προπονητή, κάποια στιγμή και αυτά τα παιδιά πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Δεν γίνεται να παίζουμε την τρίτη αγωνιστική πριν το τέλος με απόσταση <<1>> μόλις βαθμό από την θέση του υποβιβασμού και αυτά τα παιδιά να έχουν μπει στο γήπεδο σαν να είμαστε πιο αδιάφοροι και από τον ήδη πρωταθλητή Ολυμπιακό. 

     Το πράγμα κάπου άρχισε να ξεφεύγει. Δεν ξέρω αν έχασε ο Λίνεν γενικά το "παιχνίδι" (Οχι το χθεσινό, γενικά), αλλά το πρόβλημα είναι κυρίως νοοτροπίας. Πιστεύω ότι από την φετινή Α.Ε.Κ μόνο δύο τρεις ποδοσφαιριστές έχουν καταλάβει τι συμβαίνει. Οι άλλοι καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς), έχουν μπει από την αρχή της χρονιάς στην νοοτροπία του LOSER και στην θέση του αδύναμου της κατηγορίας. Σαν να έπρεπε ντε και καλά να παλέψουμε φέτος για την παραμονή από την αρχή της χρονιάς. Κάποια παιχνίδια χάθηκαν καθαρά από ανικανότητα και όχι από απειρία, όπως συνηθίζαμε να δικαιολογούμε την κάθε ήττα. Επίσης είχα βαρεθεί να ακούω στην αρχή της χρονιάς από τους παίκτες, θέλουμε τον κόσμο στο πλευρό μας κάθε εβδομάδα. Ε τον είχατε και τον έχετε. Και με πολύ μεγάλη προσέλευση σε σχέση με άλλες ομάδες και σε σχέση με την τραγική εικόνα που παρουσιάζεται από εβδομάδα σε εβδομάδα! Ο λαός της Α.Ε.Κ είναι και ήταν πάντα εκεί στα δύσκολα.
     Το κείμενο ξεκίνησα να το γράφω χθες το πρωί και σήμερα θα το τελείωνα. Και ευτυχώς έμαθα και για το νέο κεφάλαιο της Α.Ε.Κ που λέγεται Δέλλας. Είναι ευχάριστό νέο από όποια πλευρά και αν το δεις. Ο 'Τράι' είναι στρατιώτης της Α.Ε.Κ και το αποδεικνύει για άλλη μια φορά. Για τους δύο αγώνες που απομένουν, θα έχει δίπλα του τον Άκη Ζήκο και τον Βασίλη Μπορμπόκη. Είναι καλό το όλο team γιατί πρώτα απ όλα ξέρουν τι σημαίνει Α.Ε.Κ. Την έζησαν και σε ένδοξες εποχές, την έζησαν και σε κακές. Είναι επίσης παίκτες που ίσως κάθε πιτσιρίκι της ομάδας τους είχε για πρότυπα μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Τέλος, δεν είναι απλά παλαίμαχοι με πολλά χρόνια απουσίας αλλά "φρέσκοι" παλαίμαχοι και ξέρουν τα προβλήματα της Α.Ε.Κ όπως είναι τώρα. Νικήσουμε ή χάσουμε στο τελικό που έχουμε δεν μπορεί να ρίξει κανείς την ευθύνη στον Τράι (Μόνο αν βάλει πάλι Φουρτάδο). Και θα του πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ αν τελικά πετύχουμε και θα ευχηθούμε να μείνει και του χρόνου.
     Κλείνοντας και για να μην κουράσω άλλο, είχα σκοπό να γράψω αρκετά πράγματα για τον Λίνεν, αλλά με πρόλαβε και έφυγε. Τον έφυγαν δηλαδή, αλλά το ίδιο μου κάνει. Τόσο καιρό και από την αρχή που ήρθε τον στήριζα και πίστευα πως τους έχει μαζέψει όλους, αλλά το έχασε κάπου και ίσως φεύγει την κατάλληλη στιγμή. Δεν γίνεται να επιλέγεις και πάλι Φουρτάδο. Δεν είναι δυνατόν! Οκ, πιστεύω ότι ίσως μπορεί να το παιδί να τα δίνει όλα στην προπόνηση και να σκοράρει ακατάπαυστα, αλλά στο γήπεδο έχει μόνιμα το βλέμμα του ροφού. Και δεν μπορώ να το βλέπω άλλο, όπως νομίζω κανείς. Και στο φινάλε μην τον βάζεις αφού σίγουρα ξέρεις ότι ο κόσμος θα σε αντιπαθήσει. Να προσπαθούσε εντάξει, αλλά αυτός δεν είναι καν μέτριος. Το παλικαράκι ο Σταματής τι να πει που έχει δώσει τόσους βαθμούς και τον τρώει ο πάγκος και η κερκίδα.
     Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα και ένα είναι το θέμα. Νίκη με τον Πανθρακικό και τέλος. Η ενδεκάδα ίσως έπρεπε να ξεκινάει απ' τον Μιχάλη Παυλή που ακόμα και με τα μάτια να μαρκάρει στις άμυνες, ε...θα το κάνει με πάθος αν μη τι άλλο! Καλή επιτυχία ΑΕΚάρα. Καλή επιτυχία Τραϊανέ. Με την νίκη!