Τακτική ή χαλαρότητα;

     Δύο ημέρες έμειναν για το πολύ σημαντικό ματς της εθνικής μας ομάδας απέναντι στην Βοσνία και δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ηρεμία και η αφοσίωση που αντιμετωπίζουν όλοι στην ομάδα τον αγώνα της Παρασκευής.

     Πάνε σχεδόν 9 χρόνια που μία ομάδα, με συμπαραστάτη 10 εκατομμύρια ψυχές, κατάφερε να φτάσει την κορυφή της Ευρώπης, κάνοντας μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι την μεγαλύτερη, έκπληξη όλων των εποχών. Η απορία όλων όσοι σκέφτονταν μεστά και σοφά, ήταν αν θα μπορούσαμε να εξαργυρώσουμε αυτή την τεράστια επιτυχία. Αν και αυτό δεν έγινε σε απόλυτο βαθμό, η κληρονομιά αυτής της επιτυχίας είναι να παίζουμε ένα τόσο κομβικό παιχνίδι και να το βλέπουμε από την μεριά του φαβορί.

     Μην λησμονούμε πως μερικά χρόνια πριν αντιμετωπίζαμε τέτοια ματς με φόβο. Με πολύ φόβο και προσπαθούσαμε να δυναμιτίσουμε το κλίμα, ν' αποπροσανατολίσουμε τον κόσμο με εξωαγωνιστικές καταστάσεις, να βγάλουμε τα λάβαρα της επανάστασης, όχι για να νικήσουμε το ματς αλλά για να το κλέψουμε.

     Αντίθετα στο σήμερα, με πρόγραμμα, με σχέδιο και κυρίως με ψυχραιμία, αντιμετωπίζουμε μία πολύ καλή ομάδα εκτός έδρας, έχοντας την σιγουριά του δυνατού, όχι την αλαζονεία του. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστώσουμε και στον Ρεχάγκελ αλλά κυρίως στον Σάντος. 

     Ο Πορτογάλος προσπαθεί να προσεγγίσει το ματς από την ποδοσφαιρική του μεριά κρίνοντας το σημαντικό αλλά όχι καθοριστικό.Δεν βάζει ταμπέλες άγχους και ταμπέλες τελικού στο παιχνίδι. Πράγμα σωστό και τακτικά έξυπνο. Έχουμε ευκολότερο πρόγραμμα και με την ισοπαλία είμαστε πολύ πιο μέσα στην πρόκριση απ' ότι οι Βόσνιοι.

     Πιστεύω ότι θα γίνει σίγουρα ένα δυνατό παιχνίδι αλλά έχω την αίσθηση πως η εμπειρία της δικής μας εθνικής, θα νικήσει τον ενθουσιασμό των γηπεδούχων.