Ελλάδα 2013. Πολίτευμα: ... ;

Προχθές είχα μια συζήτηση με φίλους σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Έπεσα στην παγίδα, ορμώμενη από πολύ θυμό, να πω μια φράση που πριν λίγο καιρό την άκουγα και απορούσα με όσους την ξεστόμιζαν. ''Στη χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα.''
Αφορμή για αυτό το συμπέρασμα στάθηκε ο λόγος που έγινε γύρω από το πολίτευμά μας, τη Δημοκρατία. Όπως πολλοί άλλοι , έτσι κι εγώ αρνούμαι να δεχτώ πως αυτή τη στιγμή έχουμε Δημοκρατία, τουλάχιστον όχι έτσι όπως την ξέρουμε, την έχουμε μάθει, όπως θα έπρεπε να είναι!
Δεν έχω ζήσει τη χούντα, έχω ακούσει μόνο ιστορίες και περιγραφές. Θα μπορούσα να κάνω μια αυθαίρετη σύγκριση μεταξύ του τότε και του τώρα και να βρω πολλά κοινά, είμαι σίγουρη πως κι εσείς, αλλά δεν θα το κάνω γιατί δεν θα είμαι αντικειμενική καθώς δεν έζησα το τότε όπως ζω το τώρα.
Παρ'όλα αυτά, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που απολαμβάνουν την ελευθερία τους, οι ''ζαρντινιέρες'' που αθωώνονται, η βία που ασκείται πλέον απροκάλυπτα με κάθε μορφή , από κάθε εξουσία και κάθε αρχή, οι πολίτες που επαιτούν και οι χιλιάδες συνάνθρωποι μας που μεταναστεύουν , με προκαλούν, με εξοργίζουν και με ωθούν στο να αμφισβητώ τη λεγόμενη Δημοκρατία τους.
Αφού λοιπόν παντού συναντάμε εκείνους που θα τρέξουν να μας υπενθυμίσουν πως εμείς γεννήσαμε τη Δημοκρατία(ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί αυτό μας καθιστά αυτόματα και πολίτες που τη διατηρούν χωρίς να μάχονται γι αυτήν) καλό είναι να θυμίσουμε όσα πρέσβευε η Δημοκρατία τότε.

'' Βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος της αρχαίας Ελλάδας ήταν η ισονομία, η αξιοκρατία, η ελευθερία λόγου. Και πάνω από όλα σε εκείνο το δημοκρατικό πολίτευμα έμπαινε το κοινό καλό. Γνήσιο δημοκρατικό πολίτευμα είναι εκείνο που βάζει πάνω από το ατομικό το κοινό καλό και συγχρόνως δίνει τη δυνατότητα στο άτομο να αναπτυχθεί και να ευημερήσει.

Όλοι οι πολίτες ήταν ίσοι απέναντι στους νόμους. Όλοι είχαν τα ίδια δικαιώματα, αλλά και όλοι είχαν την ύψιστη υποχρέωση να τιμούν και να σέβονται τους νόμους. Γιατί μέλημα του νόμου είναι η διασφάλιση του κοινού συμφέροντος. Οι νόμοι είναι δίκαιοι και για αυτό οι πολίτες τηρούν αυτούς τους νόμους, όχι από το φόβο της ποινής, αλλά από σεβασμό και απέναντι σε αυτούς που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία και απέναντι στους νόμους, τόσο τους γραπτούς όσο και τους άγραφους, και κυρίως, όπως λέει ο Θουκυδίδης, απέναντι σε εκείνους τους νόμους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία των αδικημένων. Πρώτος υπηρέτης των νόμων οφείλει να είναι ο κυβερνήτης της πόλης.

Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να αναλάβουν αξιώματα, χωρίς να παίζει ρόλο η κοινωνική τους καταγωγή ή η οικονομική τους κατάσταση. Αυτή η αρχή βέβαια συνδέεται πολύ στενά με την αρχή της αξιοκρατίας. Ο καθένας πολίτης έχει τη θέση εκείνη που του αρμόζει μέσα σε μια δημοκρατική πολιτεία. Ολόκληρη η πολιτεία μπορεί να λειτουργεί σωστά, αν βρίσκεται ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Η δημοκρατία χρειάζεται υπεύθυνους πολίτες. Πολίτες που να αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για όσα γίνονται, πολίτες που καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις και που κατανοούν σωστά το πνεύμα του εθελοντισμού σαν μια ανιδιοτελή προσφορά προς την κοινωνία. Πολίτες με ευρύτητα πνεύματος, απαλλαγμένους από φανατισμό, που ξέρουν να σέβονται την προσωπικότητα του διπλανού τους και να του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι διαφορετικός από αυτούς. Και από την άλλη μεριά, η πολιτεία οφείλει να σέβεται τους πολίτες της και να φροντίζει για το καλό όλων. Να δίνει σε όλους χωρίς διάκριση το δικαίωμα να μορφωθούν και να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες. Να παρέχει ευκαιρίες για όλους και να στηρίζεται στην αξιοκρατία. Καθένας έχει μια θέση, ανεξάρτητα από το ποια είναι αυτή, στην οποία μπορεί να αποδώσει καλύτερα και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.''

Βιβλιογραφία

1.Θουκυδίδη Ιστορία, Βιβλίο Β

2. Αριστοτέλη Πολιτικά, Βιβλίο Δ